Bindingsangst; het zal je maar gebeuren

Bindingsangst het kan je zo overvallen… Het is 06.00 uur en ik lig klaar wakker naast een ronkende man. Buiten is het nog donker, al hoor ik het eerste vogeltje enthousiast de nieuwe dag influiten.

De ronkende man is Marcel, de man met wie ik sinds drie maanden samen ben. Ik ken hem al 15 jaar, maar niet eerder was de vonk er tussen ons beiden. Afgelopen december veranderde dat en heel voorzichtig hebben we elkaar toen gevonden. Dat na drie jaar zonder partner door het leven gehobbeld te hebben, was een behoorlijke stap voor mij.

Ik ben blij met hem. De warmte, de liefde, het samen stoeien en daardoor groeien met elkaar is super en ik ben bang. Jawel, bindingsangst.

Bindingsangst geeft negatieve signalen

Na vele jaren alleen geweest te zijn, is dit de eerste man met wie ik zo close ben en dat valt niet mee. Het valt niet mee omdat mijn kwekker in mijn hoofd mij vanuit de bindingsangst allerlei signalen geeft dat hij niet de juiste man voor mij is. Hij is niet dit en niet dat en ga zo maar door. Gelukkig herken ik de mind en gelukkig kan ik voelen wat er achter zit. Mijn lichaam is gewoon bang, doodsbang. Dit is dus bindingsangst of eigenlijk verlatingsangst, waardoor ik mij niet durf te binden. Het gekke is dat ik mij nooit zo heb gerealiseerd dat ik überhaupt bindingsangst zou kunnen hebben. Er waren gewoon geen goede mannen voor mij beschikbaar dacht ik, waardoor ik zo lang alleen was.

Mijn lijf is bang

Ik schrijf ‘mijn lijf’, omdat de angst letterlijk in mijn lijf zit. Elke intense ervaring ligt in de cellen van je lichaam opgeslagen. Als er dan iets gebeurt dat lijkt op die oorspronkelijke ervaring, wordt die oude informatie aangesproken en dan komt de bijbehorende emotie naar boven. 17 jaar geleden nam mijn toenmalige man Ton, de benen. Ik zie nog hoe ik hartverscheurend op de trap aan het huilen was. De grond viel weg onder mijn voeten. Mijn hart gebroken.

Het was het beste…

Het was het beste wat mij ooit kon overkomen, anders was ik nooit zo krachtig geworden als ik nu ben en had ik nooit dit werk kunnen doen wat ik nu doe. Toch, de angst voor verlating zit nog in mijn cellen, waardoor ik bang ben om mij te verbinden. Ik snap nu dat ik vanuit die bindingsangst zo lang alleen ben gebleven. Dat ik 16 jaar niet echt een man meer in mijn huis heb toegelaten en ik heb compassie voor mijn bange, angstige mind.

Het wonder

De afgelopen nachten, als ik weer klaar wakker was om 4, 5 of 6 uur, heb ik liggen voelen. Het wonder is gebeurd, want vannacht, na al dat voelen, was er geen angst meer in mijn lijf. Voelen is transformeren. Zelfs mijn kwekker is nu rustig. Of dit de man is waar ik de rest van mijn leven mee samen zal zijn, dat weet ik niet. Ik ga het echter aan en weet dat het nu goed is en dat ik blij ben met hem. De bindingsangst voorbij.

Tips om om te gaan met bindings – of verlatings angst

1. Creëer ruimte en/of vernieuw je huis en ruim het op. Jawel, daar ben ik vorig jaar mee begonnen. Alles wat nog in mijn huis was van 16 jaar geleden; het tapijt op de grond, oude gordijnen, behang en ga zo maar door, heb ik vervangen door nieuwe energie. Alles wat je doet in jouw huis, verandert ook in jezelf. Op deze wijze heb ik ruimte gecreëerd, zodat er een man in mijn leven kon komen.

2. Onderzoek waardoor jij, als je alleen bent, alleen bent? Welke angsten of andere gevoelens leven er in jou?

3. Durf die gevoelens te voelen. Doe dat door met al je aandacht naar je lichaam te gaan en geef dan het lichaam de ruimte om dat naar buiten te brengen. Dus als je moet huilen, huil, als het lichaam gaat schokken, laat het schokken. Geef ruimte aan het lichaam.

4. Kijk naar de kwekker in je hoofd en geloof niet alles wat het kwekt. Het wil alleen maar dat je veilig bent, maar het is vanuit een kind-bewustzijn, dat gekoppeld is aan oude pijnlijke informatie.

5. Gun jezelf een nieuwe ervaring en open je hart voor de liefde die op jouw deurtje zal kloppen.

Yihaaa Mahatma

PS Als jij je ook herkent met bindingsangst of andere angsten dan kan het je helpen als je een event of jaartraining meemaakt. Kijk daarvoor hier.

Dit blog over bindingsangst schreef ik op 14 maart 2016.

Het is nu 28 januari 2019, dus bijna drie jaar later. Inmiddels woon ik alweer 2 jaar samen met deze man. Stapje voor stapje overwon ik mijn bindingsangst en kon ik steeds meer voor de liefde kieen. Wat ben ik nu blij met hem. Het is dus echt een proces en dat vraagt gewoon dat je het aangaat. Dus ik kietel je!

Yihaaa