Verbinding, doet soms pijn...

Verbinding en jezelf verbinden met een ander hoort bij het leven.
Lees hieronder mijn persoonlijke verhaal over mijn verbinding. Wij zijn te allen tijde verbonden met de familie waar we vandaan komen. Ook al hebben we hen soms heel lang niet gezien. Als er ooit iets bijzonders is geweest en er was op dat moment een bepaald lied, dan wordt die muziek verbonden met dat moment. Dan hoor je een liedje en dan zie je direct weer de beelden die je had toen je het een keer eerder hoorde. Dit gebeurde mij onlangs in de USA en vanuit die beleving schreef ik het onderstaande verhaal.

Verbinding; het is zo wezenlijk

Ik schrijf dit hier in de USA. Het is nog vroeg in de ochtend en ik ben net wakker. Ik kijk op mijn telefoon naar facebook en een video met het lied ‘ I can not live without you’ van Harry Nilsson komt voorbij. Ik hoor de voor mij oh zo bekende muziek en krijg er tranen van in mijn ogen. De beelden van 25 jaar geleden komen als vanzelf omhoog. Ik zie hoe ik met mijn Amerikaanse familie in het zwembad van ons hotel in Atlanta zit. Het is de laatste dag van mijn verblijf van drie weken bij mijn Amerikaanse vader en zijn familie. Enkele uren later zal ik weer terug gaan naar Nederland, het land waar ik opgegroeid ben. Ik voel weer de intense verbinding van dat moment met mijn vader. De liefde was zo groot. Net zo groot als het gevoel van absoluut niet terug te willen gaan naar Nederland. Het gevoel van mij totaal thuis voelen in de USA. En toch… het vliegtuig zal gaan, Nederland en mijn leven daar wacht op mij. Sindsdien is er veel gebeurd tussen mijn vader en mij. De liefde tussen hem en mij is zelfs ooit compleet verdwenen geweest. Nu, terwijl ik het liedje hoor, zie ik het beeld van mijn vader, die alweer 15 jaar geleden overleden is en ik voel hoeveel ik van hem hou. Dat gevoel van houden van komt zo maar weer naar boven stromen.

Er was teveel gebeurd

Ooit ben ik die liefde helemaal kwijt geweest. Er was teveel gebeurd en de liefde werd verwrongen door de pijn. Het was geen gemakkelijke weg, maar wat ben ik blij dat ik door de jaren heen dwars door die pijn ben gegaan. Dat ik mijzelf stap voor stap heb geheeld. Het pantser dat om mijn hart zat is gesmolten. De liefde en verbinding kan ik nu weer voelen.

Als je met een gesloten hart door het leven gaat is dat niet fijn. Je bent niet open voor mogelijkheden, er is geen vertrouwen in het leven en al helemaal niet in mensen. Argwaan en controle hebben dan de overhand en daarmee trek je ook de situaties aan die daarbij horen. Die jou bevestigen dat het leven zwaar is en dat een verbinding pijn doet.

De intense pijn sneed door mijn hart

Ik luister naar het liedje dat ik 25 jaar geleden voor het eerst bij het zwembad in Atlanta hoorde. Eenmaal terug in Nederland speelde ik het keer op keer. De intense pijn van het gemis sneed dan door mijn hart. Het was niet anders. Ik in Nederland en mijn vader in de USA. ‘I can not live without you’, (ik kan niet leven zonder je) was op dat moment mijn leven.

Soms, heel even voel ik het gemis en daarmee de verbinding weer…

Zoals ik al schreef is er in die periode veel gebeurd. Zoveel dat die immense liefde ondergesneeuwd werd door pijn en dat de verbindingen verbroken werden. Mijn familie daar wilde mij niet meer zien. Ik voelde mij een onschuldig en gewond kind. Mijn hart was gebroken. Bovenop de pijn die ik voelde kwam de woede, de woede van het onrecht. Over dit verhaal en over mijn scheiding heb ik uiteindelijk het boek ‘Op weg naar Verbinding’ geschreven (inmiddels zesde druk). De pijn, de woede en het onrecht leven niet meer in mij.

De verbinding die er eigenlijk niet meer is

Maar soms, heel soms voel ik opeens het gemis weer. Dan voel ik toch de verbinding die er eigenlijk niet meer is. Als je iemand nooit meer ziet terwijl het wel familie is, dan ben je nog altijd verbonden. Met name nu, terwijl ik zo dicht bij hun ben in de USA en ik het liedje weer hoor, voel ik dat ik ze mis. Ik kies er ook voor om die verbinding te voelen en te koesteren en ik stuur mijn halfzussen en halfbroers in gedachten liefde. De verbinding is een feit.

Terwijl ik dit zo schrijf voel ik ook de energie en de verbinding met mijn vader. Ook als iemand niet meer op aarde is, is de verbinding er nog wel en is de energie van die persoon nog steeds voelbaar. Ik dank hem voor alle ervaringen, de mooie en de oh zo pijnlijke. Ik heb met name van die pijnlijke ervaringen zoveel geleerd. Ik dank hem dat hij mijn vader was en is en ik dank hem dat hij zo maar even via een liedje voorbij kwam.

Dank je daddy voor het liedje, I love you. Voor altijd in mijn hart,

Je dochter,

Mahatma

Tips om een verbinding te herstellen

Herken jij jezelf op de één of andere manier in mijn verhaal en heb jij ook een moeilijke verbinding met één of beide ouders, volg dan onderstaande tips op:

1. Erken waar je vandaan komt, erken je ouders.
2. Ook al hou je misschien niet meer van ze, realiseer dat je een kind van hen bent en dat je uit hen voortkomt. Ze leven in jou.
3. Erken jezelf, jij bent geboren en leeft in dit lichaam omdat dat de bedoeling is.
4. Neem verantwoording voor alle emoties die je voelt als je denkt aan jouw ouders.
5. Verwelkom alle emoties als je een pijnlijke verbinding met je ouders hebt en durf die te voelen.
6. Stuur juist liefde naar je ouders als je naar liefde verlangt. Dat wat je geeft zal bij je terugkomen.

Ik gun je dat je in vrede komt met je ouders.

Heb jij ook een verhaal over verbinding, beschrijf het dan kort hieronder in een reactie. Daarmee erken je jezelf en de verbinding.

Wil je ondersteuning bij het helingsproces met verbindingen, maak dan een event (klik op ‘events’) mee. Dat kan je zoveel geven.

Warme groet,

Mahatma