Loslaten, de 8 tips

Inhoudsopgave

• 
  
  1. Loslaten van gedachten
  2. Ellende
  3. Schuldgevoel
  4. Hij nam de benen
  5. Hoe laat ik dit los?
  6. Loslaten geeft ruimte
  7. Angst voor tekort
  8. Woede en slachtofferschap
  9. Het geld stroomde binnen
  10. Laat maar los
  11. Koos wilde een vrouw
  12. Het tekort loslaten
  13. Eenzaamheid loslaten
  14. Loslaten door te voelen
  15. Het werkt

Hoe kan je loslaten?

Wat zijn wij mensen toch geniaal in het vasthouden van dingen die we eigenlijk los willen laten. Ik kan dit zo schrijven omdat ik een expert was in het vasthouden, maar gelukkig inmiddels ook een expert ben in het loslaten. Ooit ben ik bijna kapot gegaan aan het vasthouden van emoties waar ik niet blij van werd. Van overtuigingen die absoluut niet klopten en toch… ze waren mij ook zo lief en loslaten was toen geen optie.

Laat je gedachten, je overtuigingen los

Overtuigingen zijn gedachtes die je echt bent gaan geloven omdat je daar een bepaalde ervaring mee hebt opgedaan. Het rare kan zijn dat je ergens wel weet dat die gedachte niet echt waar is en dat je hem los moet laten, maar tegelijkertijd geloof je het ook wèl en krijg je er elke keer ook bewijzen van dat ze wel kloppen. Laat ik je eens meenemen in mijn eigen geschiedenis.

Mijn moeder werd in de steek gelaten door mijn vader toen ze zwanger was. Daar zat ze dan, moederziel alleen in Heidelberg (Duitsland), met een gebroken hart en een dikke buik waar ik in groeide. De ellende was nog niet voorbij want als alleenstaande vrouw kon ze niet voor mij zorgen en moest ze mij na mijn geboorte gelijk loslaten. Zo belandde ik in een kindertehuis. Ergens heb ik nog een beeld dat ik als baby in mijn ledikantje aan het schreeuwen ben en dat er niemand is die mij hoort. Dat er alleen maar andere schreeuwende baby’s zijn en verder niemand. Niet schrikken, het is goed gekomen met mij hoor. Dus adem maar even diep in en uit. Misschien herken je wel wat in mijn verhaal.

De veiligheid was ver te zoeken

Dit waren mijn eerste levens ervaringen. Dat ik mijn moeder dus moest loslaten en dat ik alleen was. Op deze wijze werden bij mij gelijk de eerste overtuigingen gevormd, want onbewust kreeg ik de boodschap mee dat ik er niet mocht zijn, dat ik niet geliefd was en de gevoelens van eenzaamheid en pijn denderden zo mijn prille celletjes binnen.

Gelukkig ontmoette mijn moeder een nieuwe man, mijn stiefvader en daar kreeg ze, toen ik twee jaar was, nog een kind mee. Dat was mijn zusje. Na haar geboorte kwam ik bij hun in huis en joepie, eindelijk een veilige plek met een moeder die je koestert.

Helaas

Helaas, mijn tere wezentje, die al vol zat met gevoelens van niet welkom zijn, werd gekraakt, want pappa kwam regelmatig thuis met een lege portemonnee en een stevige borrel op. Nu heb ik vroeger ook wel een glas wijn gedronken en werd ik er altijd heel melig en lacherig van. Dan hing ik als een zak patat over de barkruk en was ik aan het hinniken van het lachen. Dat was helaas niet zo met mijn vader, want als hij een borrel op had, kwamen al zijn demonen naar boven. Ik lag dan met mijn hoofd onder mijn kussen en mijn vingers in mijn oren te bidden, dat de urenlange tirades en agressie snel voorbij zouden zijn. De rest zal ik je besparen, maar de veiligheid was ver te zoeken.

Laat toch los die ellende

Zo kan ik nog wel even doorgaan met deze drama story. Ik schrijf dit alles nu met een ontspannen zachte glimlach op mijn gezicht. Dus heus, alles kan veranderen. Het ging echter niet  zo gemakkelijk, want als jong volwassene had ik een dingetje met het loslaten van al die ellende. Al die ervaringen en overtuigingen waar ik mee door het leven ging, geloofde ik echt. Zij waren mijn waarheid en daarmee ook mijn identiteit geworden.

Ik geloofde bijvoorbeeld dat ik niet deugde en dat ik dom was. Dat is niet zo gek, want dat heb ik als kind heel vaak gehoord. Mijn vader zei altijd: ‘Jij bent nog te stom om voor de koeien te dansen’.  Door die berichten die ik als kind natuurlijk enthousiast geloofde, dacht ik ook dat ik dom was en bleef ik zelfs zitten in de vijfde klas van de lagere school.

Jaren geleden heb ik heel bewust en enthousiast voor de koeien die bij mij in de achtertuin lopen, gedanst. ‘Pappa’, schreeuwde ik het universum in, ‘ik heb jouw woorden en energie en alle ellende losgelaten’. Die koeien keken wel wat dom naar wat ik toch aan het doen was, maar ik voelde mij fantastisch.

Ik was niet dom!

En nee hoor, dom ben ik zeker niet. Ik herinner mij nog hoe verbaasd mijn vader keek toen ik mijn HAVO diploma had behaald. Niet dankzij de stimulans die ik thuis had gekregen, maar ondanks mijn slechte situatie daar. Er waren inmiddels nog drie kinderen bijgekomen en met afwezige ouders, was het een behoorlijke chaos. Daardoor was thuis leren haast niet mogelijk. Maar toch… ik wilde leren. Daarom had ik mij zelf aangemeld voor een huiswerkklas en ik had doorzettingsvermogen. Dat was genoeg.

Het schuldgevoel kan je ook loslaten hoor…

Ook geloofde ik dat altijd alles mijn schuld was. Of het nu ging om een kopje dat viel, mijn zus die te laat thuis kwam of dat er ergens een brand uitbrak, het was gewoon altijd mijn schuld, ook al kon ik er heulemaal niets aan doen. Ik was schuldig. Het loslaten van dat schuldgevoel was niet eenvoudig, omdat ik mij ook enthousiast had geïdentificeerd met dit schuldgevoel. Ik WAS gewoon schuldig. Per definitie. Wie zou ik zijn als ik dat niet meer geloofde?

Hij nam de benen

Ik geloofde ook dat ik geen liefde en dus zeker geen leuke man waard was, dus ik koos een man uit die mij regelmatig afwees en die mij uiteindelijk ook in de steek liet. Moederziel alleen voelde ik mij, verscheurd tot op het bot. Mijn huis waar ik eerder zo van genoot, weerspiegelde precies dat. Het was een huis met allemaal lege plekken geworden. Hij had ons waterbed meegenomen, de stoelen, grote schilderijen, waar ik ook zo aan gehecht was en nog veel meer. Ik moest het allemaal loslaten. Het waren van die gapende gaten die mij aanstaarden terwijl ik het dan in mij hoorde fluisteren dat het allemaal aan mij lag en ik niet goed genoeg was.

Dark night of the soul

Dat gevoel dat ik alles wat ik lief had kwijt was, weet ik nog goed. Dat moment was mijn dark night of the soul.  Gelukkig dacht ik nog meer op dat moment, want ik kon voelen dat ik op een kruispunt in mijn leven stond. Zo’n punt van: het is erop of eronder. Óf ik ga hier helemaal kapot aan óf ik kom er oersterk uit. Dat moment… ik zie het nog voor mij. Ik zat in mijn slaapkamer op de matras die op de kale harde vloer lag en ik keek naar een foto van mij als klein kind.

Op dat moment kwam mijn oerkracht naar boven en maakte ik de keuze om die pijnlijke overtuigingen die ergens nog op diep niveau in mij leefde echt te gaan loslaten. Los te laten voor eens en altijd. Dat ik hier sterker dan ooit uit zou komen. Dat alles wat ik had meegemaakt uiteindelijk zinvol zou zijn.

Nou zo dus. Dat was voor mij het moment van een absolute ommekeer in mijn leven.

‘ Maar hoe dan? Hoe laat ik dit los’

Dat dacht ik toen. Nou leuk dan, zo’n gedachte van loslaten, maar ik wist ook wel dat het niet genoeg was. Ik was namelijk net, voordat mijn man de benen nam, begonnen te werken als therapeut. Ik had al talloze opleidingen achter de rug om mijn verleden los te laten en te verwerken en ik dacht toen nog dat dat loslaten heel moeilijk was.

Maar ja, als je een stevige intentie neerzet, dan komen ook de juiste richtingwijzers op je pad. Dus ik kwam een opleiding over loslaten tegen in de USA en daar ben ik gedurende 5 jaar wel 5 á 6 keer per jaar naartoe gevlogen.

Laat de vermoeidheid los…

Elke keer zat ik weer in dat vliegtuig. Elke keer kwam ik weer met kleine oogjes aan op de mooiste plek van deze aardbol, Sedona. Dan zat ik daar in een groep van 150 mensen die overal ter wereld vandaan kwamen, te knikkebollen tijdens de training. Als ik dan net even helemaal wegzakte kreeg ik weer een por van mijn buurvrouw die fluisterde ‘Laat de vermoeidheid los’. BAM, dan gingen mijn oogies wel weer van open.

Er was iets veranderd…

Ik weet ook nog dat er, als ik weer naar huis vloog, iets veranderd was. Een bepaald gevoel, een gedachte of emotie had ik dan losgelaten, waardoor er meer innerlijke vrijheid ontstond en ja, dat was ook gelijk zichtbaar voor mijzelf en mijn vrienden.

Één keer was, terwijl ik met mijn huurauto naar Sedona onderweg was, mijn portemonnee met al mijn geld gestolen. Ik was even gestopt bij zo’n highway restaurant om wat te eten. Je kent het misschien wel. Zo’n weg restaurant in het zuiden van de States, waar nog van die echte yankees met grote hoeden en cowboylaarzen rondlopen. Ze worden ook wel rednecks genoemd. Mijn oren deden af en toe pijn van die knauw waarmee ze praatten.

Mijn geld was weg

Toen ik na mijn lunch relaxed verder reed had ik het nog niet in de gaten. Een uur later toen ik weer even stopte om wat te drinken te kopen, zag ik dat ik mijn portemonnee met al mijn geld weg was. De tranen biggelden mij over de wangen toen ik dat bemerkte en ik voelde mij echt geen blij ei. Het deed niet alleen pijn omdat ik mijn geld, en dat was wel drie honderd dollar, kwijt was. Nee, het deed ook pijn omdat ik het gevoel van tekort zo goed kende. Dat gevoel werd met een daverende knal naar boven getrild. Gelukkig heb ik altijd nog wel één of andere creditcard op zak, dus ik hoefde niet te verhongeren.

  Het gevoel van tekort loslaten

Die training in Sedona was mijn thema: ik heb niet genoeg geld. Het was lekker actueel zullen we maar zeggen. Dus in die dagen liet ik mijn gevoel van tekort los. Niet alleen dat, maar ook het gevoel van angst. De angst voor het tekort. Vaak is het meer die angst dan iets anders.

Ik ben bijvoorbeeld nog nooit mijn huis uitgezet en heb altijd mijn personeel kunnen betalen, al was het soms beknibbelen. Het ging dus over de angst voor tekort en door die angst sloeg mijn mind op hol en verzon allerlei doomscenario’s zoals: ‘Ik heb straks niets meer te eten en slaap morgen onder een brug’. Ja, ik heb een drama eendje in mijn hoofd hoor, en die kan er wat van.

Woede loslaten

Ik was niet alleen heel verdrietig, ik was ook boos. En niet een kleine beetje boos hoor. Ik werd af en toe overspoeld door golven van pure frustratie en woede. Op zo’n moment stampte ik briesend in het rond met ogen die vuur spuwden. Mensen werden gewoon een beetje bang van mij.

Die boosheid wilde ik echt niet loslaten hoor. ‘Laat mij de rest van mijn leven nou maar lekker boos zijn,’ dacht ik dan.  Maar foek it, dan kwam die Martin Luther King weer in mijn gedachten omhoog die ooit zei: ‘Hate is a too painful burden too bear’. Zucht, ik voelde gewoon dat ik geen andere keus had dan ook die woede toch maar los te laten.

Ik vond het zo oneerlijk

Ik vond het gewoon zo oneerlijk. Oneerlijk van die dief, maar ook dat dat mij weer moest overkomen. Het slachtofferschap droop er dan ook heerlijk van af. ‘Waarom ik?’, dacht ik dan. ‘Waarom?’

Het slachtofferschap

Effetjes hé, Misschien ken jij dat slachtofferschap ook wel van één of ander ver verleden. Kijk, als kind was ik echt het slachtoffer van alles wat mij overkwam en dat geldt ook voor jou. Helaas is dat als volwassene toch wat anders. Dan hebben we zoveel meer tools tot onze beschikking en maken we onze eigen keuzes. Het slachtofferschap geeft je ook wat, waardoor je het soms niet wilt loslaten. Het houdt je klein en dat geeft je dan weer een surrogaat veiligheid. Dan kan je lekker die ander de schuld geven van jouw ellende.

Dus ik liet die woede los. Ik liet mijn gevoel van slachtofferschap los en het verlichtte mij gewoon. Met een open hart en blije ogen en een gevoel van overvloed (jawel)  vloog ik daarna weer terug naar Nederland.

Geld aantrekken door los te laten

  Het geld stroomde binnen

Nou dat dus. Maar weet je nu wat het gave was? Eenmaal thuis zat ik weer op kantoor achter mijn eigen computer en wist ik niet wat mij overkwam. Ik zag lijsten met aanmeldingen voor mijn trainingen. Zoveel had ik nog nooit meegemaakt. Ik kon mijn ogen niet geloven en bleef er maar naar kijken. Toen ik daarna naar mijn banksaldo keek viel ik bijna van mijn stoel van verbazing. Waar ik eerder niet zo heel veel geld op mijn rekening had staan, had ik nu echt een vet bedrag staan.

Er was een kraan opengegaan

Zelfs mensen waarvan ik de betaling al lang afgeschreven had, omdat ik dacht dat ze mij toch niet konden betalen, hadden geld gestort. Alsof er in het universum opeens een kraan was opengegaan, waardoor het geld pardoes naar mij toe stroomde. Ik wist natuurlijk dat dat geen goedmakertje was van het universum maar dat dat kwam doordat ik al mijn issues rondom geld had losgelaten.

Maar het was wel een gek gevoel joh. Ik belde mijn vriendin en zei: ‘Ik heb wat te vieren. We gaan uit eten en ik trakteer’. Ze slaakte een gilletje en zei: ‘Yes, maar mag niet te duur zijn hè?’ ‘Geld is geen issue’ zei ik. Wauw, dat voelde mij toch een portie lekker. Ik kan je vertellen dat we zalig in een Japans restaurant gegeten hebben. Ik weet het nog omdat het echt zo’n mijlpaal in mijn leven was.

Laat maar los… dan kan alles veranderen.

Heus… het werkte

Dus elke keer ervoer ik weer dat dat loslaten op een magische manier werkte. Weet je, dat loslaten werkt niet alleen bij mij zo hoor. Welnee, want na die 6 jaar training was ik een expert in het loslaten en kon ik het doorgeven. Inmiddels heb ik alweer duizenden mensen begeleid met het loslaten naar meer innerlijke vrijheid,  de online trainingen of door een event. En weet je wat dan het gave is? Het werkt bij anderen ook zo.

Koos wilde een vrouw

Ik ga je een voorbeeld geven van Koos. Koos zat bij mij in een training en je raadt het vast wel. Koos liep rond, net als ik ooit, met zo’n zuigende hongerige blik in zijn ogen. Zo’n blik van een jochie die niet genoeg liefde had gehad en die dat nu, als volwassen man, alsnog probeerde te krijgen. Het tekort droop er van af.

Elke vrouw was zijn prooi…

Met zo’n zoetsappige grijns op zijn gezicht stapte hij dan op ze af. ‘Wat zie je er goed uit lieverd’, hoorde ik hem dan met zo’n bepaalde intonatie zeggen, dat ook bij mij de kriebels over mijn rug liepen. De vrouw waar het dan om ging keek hem dan vol afweer aan en wees hem keihard af. Ik vond het zo jammer voor Koos, want het was zo’n lieverd en hij had echt een goed hart.

Tegelijkertijd had hij een enorm gevoel van tekort. En die leegte, dat gat van vroeger wilde hij dichten door het op te vullen met een vrouw.

Ik had zo’n leegte

Misschien ken jij ook zo’n man, of vrouw, want jazeker je hebt ook zulke vrouwen ? (ahum, ikke dus vroeger). Het werkt niet. Helaas. Misschien werkt het eventjes maar dan voordat hij haar hart heeft veroverd is ze alweer vertrokken.

Nou ja, zo ging het tenminste bij mij vroeger. Dan was ik weer eens straal verliefd, maar voordat ik het mij besefte had die desbetreffende kerel alweer de benen genomen. Tja, die honger, het gevoel van tekort is een dingetje. Daardoor ben ik uiteindelijk 15 jaar nadat mijn ex de motor had genomen, alleen gebleven. Mijn honger was te groot. Nu niet meer hoor, ik ben alweer vier jaar samen met mijn nieuwe lief, waar ik super blij mee ben. Dus je ziet het, alles kan veranderen.

Het tekort loslaten

Terug naar Koos. ‘Koos’ zei ik. Hoe voelt dat tekort voor jou man? Hoe voelt het dat je elke keer weer wordt afgewezen en dat je zo op zoek bent naar liefde?’ Hij keek mij aan met grote ogen en ik zag dat ik hem in zijn hart raakte. ‘Waarom? Waarom moeten ze mij niet?’ Zei hij. Ik voelde zijn pijn en ik zag dat kleine jochie in hem.

‘Door wie ben jij vroeger zo afgewezen lieverd? Van wie heb jij niet genoeg liefde gehad?’ ‘Mijn beide ouders’ zei hij. Ze hadden een eigen onderneming en nooit tijd voor mij. En als ik dan eindelijk aandacht kreeg was het nooit goed wat ik deed. Ik werd altijd afgekeurd. Mijn moeder was zo koud en streng. Nooit heeft ze mij als kind op schoot genomen, nooit.’ Hij had tranen in zijn ogen staan. ‘Ach lieverd toch. Hoe zou het zijn als je dat oude niet meer wilt wegpoetsen maar dat je dat gaat loslaten. Echt loslaten.’

  Eenzaamheid loslaten

‘Ja, dat wil ik wel. Ik ben het zo zat en dit werkt blijkbaar niet’. Ik ging met hem in gedachten naar dat kleine jochie wat zo verlangde naar liefde. Dat jochie met die hongerige ogen en ik zei tegen hem: ‘Durf je te voelen hoeveel je tekort gekomen bent? Hoe alleen je je altijd hebt gevoeld.’ ‘Voelen???’ vroeg hij. ‘Ja voelen. Niet wegpoetsen, niet ontkennen, niet mee vechten, maar voelen.’

Als je dat gemis aan liefde, die kou in jou, namelijk durft te voelen, dan laat die leegte jou los. Jij laat die pijn niet los, maar heus, het laat jou los. Dit omdat je in wezen dat kleine kind in jou de erkenning geeft waar het zo naar verlangt. Je geeft je cellen als het ware een update met nieuwe informatie.

‘Stel je dat jochie eens voor. Die heeft liefde nodig, maar niet de liefde van allerlei vrouwen die toch niet zijn moeder zijn, maar liefde van jouzelf lieverd.’ Hij ademde diep in en uit en opeens veranderde zijn blik. Ik voelde een uitdagende energie bij hem komen, toen hij zei. ‘Ik ga het doen, ik ga die leegte loslaten. Als dat voelen tenminste loslaten is…?’

Voelen is loslaten

‘Ja lieverd, het willen voelen en verwelkomen van het oud zeer is één van de manieren waarop wij kunnen loslaten. Het voelen is het erkennen van dat oude zeer. Als je dat doet, dan heel je jezelf en dan laat die zuigende blik in je ogen jou los. Dan komen straks die vrouwen naar je toe alsof je honing op je kont hebt zitten en moet je echte belangrijke keuzes maken.’ Koos keek mij opeens totaal anders aan en ik zag hoe die krachtige man die ergens ook in hem verstopt was geweest, eindelijk wakker werd. Wauw, wat een lekker ding zag ik opeens. Ik zei het ook nog tegen hem en hij begon te stralen.

Ik heb hem kunnen volgen

Omdat hij een training bij ons doet, heb ik hem het afgelopen jaar kunnen volgen. Dat loslaten van dat gevoel van tekort ging niet in één keer hoor, maar wel in de verschillende keren dat we met de groep bij elkaar kwamen. Elke keer zag ik hem meer in zijn kracht gaan staan. Dan kwam hij opeens super zelfverzekerd naar mij toe en vroeg ik mij af of dat nu toch echt dezelfde Koos was als voorheen.

Ik voelde dan toch echt wel iets heel anders dan de kriebels die voorheen over mijn rug gingen als ik hem zag. Die lekkere vrouw waar hij naar verlangde zit tegenwoordig naast hem op de bank en ik weet hoe blij ze zijn met elkaar.

  Loslaten werkt!

Dus… JA, Loslaten werkt! Het geeft je vrijheid en geluk.  Heb jij nu moeite met voelen, dan wil dat niet zeggen dat jij niet kunt leren loslaten en dat je voor altijd vastzit. Nee hoor, er zijn gelukkig ook nog andere mogelijkheden om los te laten. Ik heb verschillende online trainingen gemaakt over het loslaten. kijk hier naar wat voor jou een leuke volgende stap zou kunnen zijn. gemaakt waarbij we alle verschillende vormen van loslaten behandelen. Stap voor stap leer ik je zo om los te laten en zit jij straks ook samen met je lief op de bank. Of heb je juist je lief de deur uit gegooid omdat je hem of haar heulemaal niet meer zo lief vindt en het hoog tijd is voor een nieuwe vlam.

Ik geef je nu eerst nog 8 tips om los te laten

1. Identificeer je niet met je emoties. Je bent je emoties niet… je hebt ze.
2. Vecht niet met je emoties, maar verwelkom ze juist en laat ze door je heen stromen zonder enig verzet. Dan lossen ze op.
3. Geloof niet alles wat je denkt.
4. Geloof de redenen waarom je iets niet los kunt laten, dat wat jouw mind kwaakt, geloof ze niet.
5. Weet dat de mind bang is voor vrijheid. Alles wat de mind niet kent is per definitie onveilig.
6. Weet dat jij kunt loslaten en dat dat vrijheid geeft. Kies daarvoor! Het mag en daar word je blij van.
7. Je hebt maar één reden nodig om los te laten en dat is dat je met dat, wat je nu hebt niet gelukkig bent.
8. Weet gewoon dat jij kunt loslaten!

Mocht je nu echt besluiten om iets los te laten wat hoog tijd is en je hebt daar toch wat meer hulp bij nodig, begin dan met het lezen van dit boek Laat maar Los, of kies ervoor om gelijk de Basistraining van Loslaten te volgen. Dat is de eerste stap en ga dan zo verder met het loslaatproces. Dan verandert ook jouw leven. Het leven is namelijk toch echt bedoeld om van te genieten hoor.

Yihaaa Mahatma