Het zien van de eerste stap
Je hoeft slechts de eerste stap te zien. Ik ben op bezoek geweest bij mijn stiefmoeder in Duitsland. Ik rij laat op de avond terug naar huis. Het is hartje winter. Dwars door dit duistere, illustere landschap rijd ik op een landweg. Ik ben de enige die deze kilometerslange weg gaat. Voor mij uit zie ik de lichtstraal die vanuit mijn koplampen schijnt. Verder is het pikkedonker en links en rechts van de auto zie ik helemaal niets. Op een gegeven moment komt er een wegversmalling en moet ik een stuk heel voorzichtig rijden. Daarna kan ik weer sneller doorrijden.
Tijdens het rijden mijmer ik over onze levensweg. Soms zie je maar een paar meter voor je uit en weet je niet wat er zich links en rechts van je afspeelt. Soms kom je terecht bij een wegversmalling, die even al je aandacht vraagt. Toch is dat beetje licht wat er dan schijnt genoeg om verder te kunnen komen. Je kunt de hele weg niet zien. Sommige dingen liggen te wachten in de duisternis. Weet dan toch dat je precies genoeg ziet om verder te komen, opdat je uiteindelijk bij jouw bestemming aankomt. Je hoeft slechts de eerste stap te zien..
