Ik heb een fantastische vriendengroep. We eten ook elke maand bij en met elkaar. Dat zijn boeiende en soms zeer confronterende avonden! 2 keer per jaar gaan we een dag of weekend samen op stap. Zo ook deze keer in oktober. Twee mensen van de groep hadden de dag georganiseerd en de rest had geen idee wat we gingen doen. Ik las in de e-mail die we kregen, dat we ons warm moesten aankleden. Uiteindelijk bleek Ferdinand Auke ons een workshop te geven over 'Paard als Spiegel'. Zo, wat was dat een spiegel en een confrontatie! Bij iedereen kwam wat anders naar boven. Toen ik bij het paard stond voelde ik de enorme kracht van het paard. Vleugjes van angst en ontzag kwamen voorbij. Ik zag hoe ik in een soort machtsstrijd met het paard terecht kwam.
Mens en paard als spiegel
Ferdinand vroeg mij wat er gebeurde en ik vertelde over de machtsstrijd. 'Machtsstrijd? Ken je de machtsstrijd?' 'Ja', zeg ik enthousiast, 'ja die ken ik wel' en ik zie in gedachten hoe ik af en toe in de machtsstrijd met anderen terecht kom. 'Dat is de machtsstrijd in jezelf', zegt Auke, 'de machtsstrijd tussen je denken en je gevoel'. 'Wel nee', denk ik 'dat ligt allemaal buiten mij en heeft niets met mijn denken en gevoel te maken'. Ik weet wel beter, maar soms wil je er even niet aan. Daarna loop ik een stuk van het paard weg en Femke het paard begint mij te volgen.
Op een gegeven moment staan we bij elkaar, neus aan neus. Ik ruik haar adem en zij ruikt de mijne. Het denken is er niet meer, alleen maar ik en het paard, eenheid en het pure zijn. Ik raak ontroerd. Ik voel de verbinding, de angst voor haar kracht is volledig verdwenen..
Een dag later kijk ik thuis naar de video (zie hier). Ik ben geschokt. Ik zie dat Femke helemaal niet bezig is met een machtsstrijd. Ik had de leiding al die tijd al. Door het kijken naar de video word ik mij bewust hoe ik af en toe aan het knokken ben om gezien te willen worden, terwijl ik allang gezien wordt. Ik kon mijzelf nog niet volledig zien. Ik realiseer mij opeens dat ik elke keer weer zelf de machtsstrijd creëer. Ik ga de strijd aan, terwijl ik alleen maar mijzelf hoef te zien, bij mijzelf hoef te blijven en duidelijk mag zijn wat ik wil of vindt. Dat kan volledig zonder strijd.
Bang voor grootsheid
Al een paar weken zeg ik 's morgens als ik wakker wordt en 's avonds voor het slapen de mantra: 'Ik ben groots.' Als ik volledig kan leven vanuit die grootsheid, dan valt er niets meer te bewijzen en valt elke behoefte om gezien te willen worden weg. Mijn denken had moeite om die mantra en de daarbij horende grootsheid te accepteren. Mijn denken was bang voor die grootsheid en die kracht. Net als ik bang was voor de kracht van het paard.
Als ik naar de video kijk dan zie ik de grootsheid en opeens snap ik het. De grootsheid zit niet in mijn denken, maar in mijn Zijn, in het licht dat ik ben. Ook het feit dat ik daarmee in verbinding ben, is mijn grootsheid. Als je groots wilt zijn vanuit je denken, dan vervormt het tot arrogantie en daar was mijn denken ook weer bang voor. Mijn denken buigt haar koppie en ontspant. Eindelijk thuiskomen, ik zie mijn eigen grootsheid. Ach soms hebben we daar een paard (en een hele goede coach) voor nodig.
PS: Ook jij bent licht, dus zie je eigen grootsheid. Deze zit dus NIET in je denken :-)
Vind je dit een mooi artikel? Misschien wil je het delen. Daar help je een ander ook weer verder mee.