Gelukkig zijn, mag dat wel...
28 december 2015 

Gelukkig zijn, mag dat wel...

Gelukkig zijn is niet zo vanzelfsprekend. De feestdagen zijn voor veel mensen hele mooie en warme dagen. De familie komt weer samen; kinderen, kleinkinderen, partners en soms zelfs ex-partners, ze vieren samen kerstfeest.

Er is niets veranderd

Zo was het ook voor mij deze keer. Ik heb een grote familie en we kwamen samen bij één van mijn zussen. Zij kwam die dag  met haar lief uit Portugal teruggevlogen. Een andere zus die in Spanje woont, mijn nichtje uit Engeland en mijn 81 jarige moeder die net terug was van haar salsa vakantie uit Cuba, waren er ook bij.  Al met al het was gewoon super gezellig en het leek wel alsof er in de afgelopen 20 jaar niets was veranderd. Er was wel wat veranderd, want mijn kleine nichtje van weleer had nu haar eigen kinderen bij zich en hier en daar zijn er met de jaren wat rimpels en grijze haren gekomen. Maar toch, de energie was hetzelfde en ik voelde mij dankbaar. Dankbaar om samen te zijn met mensen waar ik van houd, waar ik een geschiedenis mee heb en waar ik mij mee verbonden voel. Dankbaar voor de liefde die er tussen ons is. Dankbaar voor het heerlijke diner en de gezelligheid.

Ouderen die niemand meer hebben

Ik kan die dankbaarheid zo voelen omdat ik weet dat het bij veel mensen zo anders is. Ik denk dan aan de oudere onder ons die niemand meer hebben. Die met pijn in het hart terugkijken naar hun leven, dat ooit zo mooi was en dat nu voorbij is. Gelukkig zijn is er voor hun niet meer bij. Of ik denk aan de vluchtelingen die huis en haard hebben moeten verlaten en zich misschien zelfs hier in dit vrije land niet helemaal veilig voelen. Of aan mensen die zo hun best doen om gelukkig te zijn en waar het maar niet mee lukt door een pijnlijke programmering, waardoor ze elke keer weer nieuwe ellende aantrekken.

Mag ik wel gelukkig zijn

‘Mag en kan ik wel gelukkig zijn als er zoveel leed is in de wereld?’ hoorde ik mijn denken denken terwijl ik zat te genieten van het heerlijke kerstdiner. Ik zag dat dat een vraag is die vanuit mijn kindertijd afkomstig is. Het leven was toen niet zo fijn en ergens heb ik toen de beslissing genomen dat gelukkig zijn niet voor mij was weggelegd. Jarenlang had ik veel verdriet en hoorde ik bij de groep van mensen die leed met zich meedroegen. Het lijden kende ik als geen ander.

Ik had geen keus meer

Wat ben ik blij dat ik 25 jaar geleden door intense pijnlijke ervaringen in mijn leven wel naar mijzelf moest gaan kijken. Ik had geen keus meer, de pijn was te groot geworden. Stap voor stap ging ik het proces met mijzelf aan. Pijnlijke overtuigingen vochten om te kunnen blijven bestaan, terwijl ze langzaam de strijd verloren. Emoties die mij een leven lang in de ban hadden gehad, maakte plaats voor vrijheid. Afkeuring naar mijzelf moest het veld ruimen voor zelfliefde. Het was geen gemakkelijke weg, maar wat heeft het mij veel gegeven en wat kan ik nu intens dankbaar zijn voor mijn leven.

Dankbaar voor mijn jeugd

Die mij uiteindelijk zoveel rijkdom heeft gebracht. Voor de liefde die er in onze familie is, voor de liefdevolle mensen die er in mijn leven zijn. De mooie ontmoetingen die ik heb en de vele mensen die ik nu mag begeleiden op weg naar een gelukkiger leven. Het is het allemaal meer dan waard geweest.

Dan denk ik weer terug aan de vraag over gelukkig zijn en of ik dat mag, terwijl er zoveel leed in de wereld is. Ik zie dat beeld van het verdrietige kind weer voor mij dat ik ooit was en zeg volmondig ‘JA, het mag, jij mag gelukkig zijn’ tegen haar. Weg is het verdriet en het kind straalt terwijl ze gelukkig gaat spelen.

Ik kan het leed van de wereld niet oplossen

Maar ik kan wel mijn leed oplossen en daarmee meer licht en liefde naar deze planeet brengen. Ik kan wel mijn hart laten spreken als het leven dat vraagt. Ik kan wel houden van het leven zoals het zich aandient en ‘Ja, ik mag gelukkig zijn’.

Als ik jou iets mag wensen dan is het dat jij ook ‘Ja, ik mag gelukkig zijn’ tegen jezelf durft te zeggen. Omwille van de liefde, omwille van het leven. Gewoon omdat je hiervoor naar deze planeet bent gekomen. Omdat het de bedoeling is.

Op jouw gelukkig zijn,
Mahatma

p.s. Ik waardeer het als jij hieronder een reactie achterlaat waarin je deelt of jij gelukkig mag zijn en waar je dankbaar voor bent.

Over de schrijver
Stefanie
Door

Stefanie

op 28 Dec 2015

Wat prachtig ontroerend en wezenlijk Mahatma! Ja iedereen mag gelukkig zijn. En door op kleine schaal jouw unieke steentje bij te dragen, door op kleine schaal gelukkig te zijn, ben je juist van onschatbare waarde en inspireer je daarmee anderen. Jij leeft het zo mooi voor. Dank je wel! ♥

Mahatma
Door

Mahatma

op 04 Mar 2016

Wat fijn om te lezen Stefanie. Dank je wel een ja jij mag ook gelukkig zijn.

Stefanie
Door

Stefanie

op 04 Mar 2016

Slik. Ik lees m'n eerste reactie op jouw blog en ben t er nog steeds volmondig mee eens. Maar ontdekte gisteren dat ik t nog niet echt voluit van mezelf mag. Au au au. Hoe triest dat n stem in mij nog zo veel kracht heeft dat ik me erdoor onderuit laat halen. En wat goed dat ik dat met hartkloppingen en al voel. Ik besef dat ik de enige ben die mezelf die toestemming mag en kan geven en t nog niet voluit en permanent doe. Ik kan t beste met zoveel compassie als ik kan naar mezelf kijken en hopen op n wonder. Zeg jij niet telkens 'miracles happen'?

Mahatma Revier
Door

Mahatma Revier

op 08 Mar 2016

Ja lieverd, Miracles Happen. Geef die stem gewoon wat minder aandacht oftewel geloof het wat minder. Dan krijg jij meer ruimte.

Reactie plaatsen