Verbinding, doet soms pijn...

Verbinding ... soms heb ik die niet eens met mezelf, laat staan met een ander. Wat kun je daar aan doen?

Verbinding met ouders, ik zit er volop in. Hernieuwde verbinding met mijn vader, ik zie hem nu steeds meer doordat de focus van mijn moeder af is. De verbinding met mijn moeder zit nu in niemandsland, een hernieuwde verbinding is er nog niet, en de oude verbinding is los. Het is mooi, boeiend, en heel ingewikkeld. Ik voel gemis, verwondering, verdriet, toewijding aan de verbinding met mij, en soms verwarring omdat het oude om de hoek komt. Ik loop stilaan mijn pad, in liefde voor mij.

Ik snap je verhaal, ik lees het en ik huil... want wat zou ik graag de verbinding met mijn familie willen hebben. Maar wat nou als je een narcistische moeder hebt die je al van kinds af aan mishandeld, een vader en een zus die haar de handen boven het hoofd houdt evenzo als alle broers en zussen van mijn moeder en alle schuld mijn kant op komt. Ik kan hier gewoonweg niet mee in verbinding blijven als hooggevoelig en empatisch persoon... it's killing me! Letterlijke en figuurlijk.

Lieve Mahatma, Doordat ik best een heftige jeugd heb gehad, voelde ik vrijwel geen verbinding met mijn ouders, en met mijn broer en zus al helemaal niet. Alleen met mijn twee jaar oudere zus had ik een leuk contact. Doordat ik jaren geleden mijn bewustzijn en gevoel ergens in een hoge boom had gehangen of zo, had ik zelfs geen verbinding met mezelf. Waarschijnlijk heb ik toen gedacht dat het leven dan makkelijker zou worden. Niets was minder waar. Daar kwam ik later pas achter... nadat ik me meer en meer bewust werd van mijn gevoel en emoties ging voelen. Nu voel ik de verbinding met hun, met de een iets meer dan de ander. Ook voel ik hun liefde, die ze in zich hebben. Mijn ouders hebben gedaan wat ze konden en wat in hun vermogen lag. Ik respecteer ze en ben hun dankbaar voor alle lessen die ik van hun heb geleerd. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. En sinds ik de Lifechanger trainingen volg, word ik me steeds bewuster dat het allemaal in mezelf zit. Dat het de patronen zijn van mijn innerlijke kind. Ik luister regelmatig naar mijn innerlijke kind en laat haar gevoelens toe, zodat ze kunnen transformeren. En dat is gebeurd! Ik voel nu verbinding met mezelf en durf mezelf te zijn en te laten zien. De pijn is zo goed als verdwenen en als ik nog iets voel, dan herken ik het. En ga ik ermee aan de slag. Ik ben blij dat ik de verbinding met mezelf nu goed kan voelen. Ik ben je dankbaar Mahatma voor al je liefde, licht en vertrouwen! With love, Ina PS. Ik gebruik deze innerlijk kind meditatie: https://youtu.be/Mpfl_wAVGBk

Ik besef me door je verhaal dat ik de verbinding kan voelen door te voelen wat het met me doet. De moeder die er niet voor me kan zijn door haar eigen issues. Het gaat altijd over haar. Mijn neiging is altijd geweest om van haar weg te gaan, puur uit zelfbescherming. En me te focussen op mijn eigen leven en mijn eigen ontwikkeling. En dat is ook heel goed geweest. Ik heb al heel veel opgelost en doorleefd. Dit laatste stukje van de verbinding voelen met mijn moeder is nog lastig. Het komt nu des te meer naar voren omdat ik op het punt sta zelf moeder te worden. Ik ben net 2 dagen mijn uitgerekende datum gepasseerd. Ik denk meer dan ooit aan mijn moeder en dat kan ik niet uitstaan! En ook mijn moeder maakt rare capriolen. Appt me meer dan ooit. Een heel vragenvuur waarbij ze bijna in me kruipt, terwijl we nooit veel contact. Juist nu ik zo graag die rust wil naar mijn bevalling toe. Als ik aan haar denk en echt mijn gevoelens toelaat, voel ik weer dat kleine meisje met uitgestrekte armen naar haar toe van mama mama, waar ben je. Dat gemis. Ik denk dat ik mijn moeder maar in mijn hart moet gaan sluiten, want ik heb zo'n gevoel dat ik doordat ik mijn moeder wegduw, mijn bevalling ook aan het uitstellen ben. Zou dat kunnen? Dat onze dochter in mijn buik wacht op deze verbinding? Ondanks dat het er een is van gemis. Ik merk hierdoor dat ik wel zachter word💗 Heel veel Liefs Martine

Ik voel zo veel met u gemeen ben nu 40 5 kids en een moeilijke leven gehad voor al door het niet los kunnen laten van een vader die bij niet wilde maar niet dood is en zelfs in mijn Eigen stad woond.veel psigologen hebben mij nooit hiet een andwoord op kunnen geven hoe laad ik een ouder los waar jij heel veel van houd maar die jou verstoot als kind als volwassennen.???ook ik kwam in 2008 terug van een mislukte emigratie uit het mooie Canada alles wat foud kon gaan ging fout en daar ging Mandy weer terug naar 5 maanden 40 duizend uro kwijd ziek kind terug in het vliegtuig gedwongen mijn hart voelde daar verbindingen met 4 kids man die vreemt ging daar hond en een canadeese katje terug gedwongen naar nederland en ik dacht het verleden te kunnen helen daar maar nee wij moesten weer terug naar Nederland waar mij nog veel meer alllende mij stond te wachten.naar dit alles kwam ik er achter dat voor alle pijn er maar een oplossing mogenlijk is en dat is loslaten naar het ondergaan van alle gevoellens van de pijn vreugde en geluk en dat het leven zo kort is en kan zijn dan heb je maar een keus leven of sterven in pijn of liefde ik moest vechten voor mijn 5 kinderen en mijzelf en zach hun liefde die ik hun overgedragen had en dacht dit was het doel van allepijn liefde door geven en pijn losleren laten om een nieuwe gineratie teleren om gaan met emoties gevoelens mogen uiten ervaren en dan vooral loslaten voor liefde die sterker is als alle pijn en zielle pijn . Liefs Mandy klinckenberg mijn hart voeld als een zus voor u ook deze liefde hoeft niet persee een bloedband te hebben als liefde sterk is verbind hij hij allepijn net als een plijster verbandje die er voor zorgt dat het bloedden stopt en heeld voor een nieuwe huid een mooi Nieuw begin love you u werk liefs moeder van 5 kids Mandy klinckenberg

Twee jaar geleden gebroken met mijn familie. Mijn ouders al een tijdje overleden. Natturlijk mis ik ze van tijd tot tijd, ik hou van ze. Maar soms moet je opkomen voor jezelf en de keuze maken de verbinding te verbreken. Zeker als je altijd moet vragen wanneer komen jullie eens op bezoek. Daarom koss ik voor mezelf en niet om steeds opnieuw gekwetst te worden.

lieve Mahatma.. dank je voor deze mooie blogs..vanaf geboorte veel meegemaakt met vooral mijn moeder..ze hield van getinte kindjes...zette ze me op een zomerochtend op het balkon en in de avond kwam mijn vader thuis die me gelijk naar het ziekenhuis bracht..uitgedroogd.. een keer had ze me bijna verkocht.. een andere keer toen mijn vader een overval had gepleegd en er een inval werdt gedaan hield een politieagent een pistool boven mijn babyhoofdje..die dacht dat de buit onder mijn matrasje verstopt zat..waarop mijn moeder de agent van de trap naar beneden gooide.. toen mijn vader zijn straf van een aantal jaar moest uitzitten lag mijn moeder stoned in de huiskamer met vreemde kerels mijn broer liep in zn luier alleen door het dorp..gelukkig zag mijn oom hem lopen..bracht hem thuis en lag ik uitgedroogd in mn bedje.. mijn broer en ik zochten in de vuilnisbakken naar eten liepen in de winter op blote voetjes of zomerschoentjes enz enz dat zijn mijn beginjaren.. met mn 15e gingen mijn ouder voor de 2e keer scheiden van elkaar..mijn moeder had een ander en binnen 3 maanden trouwde ze met deze man.. beter had ze het niet kunnen treffen..hij heeft van 1990 tot 2015 met alle liefde voor mijn moeder gezorgd toen ze heel erg ziek werdt tot haar overlijden. mijn volwassen leven kende ik niks dan ellende..met mn 17 uit huis gezet..daarna volgde een aantal jaar drugsverslaafd slechte relaties incl mishandelingen..getrouwd mijn oudste zoon gekregen gescheiden.. nieuwe relatie middelste zoon gekregen papa ging vreemd daarna nieuwe relatie die ging al vreemd toen was ik 14 weken zwanger.. nu weer een relatie van bijna 3 jaar.. en nu pas sinds afgelopen weekend weet ik pas wat ware liefde is dankzij mijn vriend.. die door mijn gedrag een heleboel ellende en verdriet over zich heen heeft gekregen.. al die jaren..heel mijn leven dus eigelijk.. wist ik niet beter dan te liegen omdat ik mensen niet wilde kwetsen en bang om ze kwijt te raken..bang zijn omdat de mensen me anders niet aardig zouden vinden. en dat is alleen maar erger geworden.. en mijn huidige vriend die al bijna 3 jaar door hele diepe dalen is gegaan door mijn gedrag begrijpt het? dat hij zoveel van me houdt mij vergeeft voor de verschrikkelijke puinhoop die ik ervan heb gemaakt dat is toch veel meer dan bijzonder.. doordat ik nu zie wat voor raffage ik heb achtergelaten en wat de gevolgen daar van zijn..en toch vooral bij mijn oudste zoon..heeft me doen beslissen dat ik dit niet meer wil en kan laten gebeuren. gisteren en vandaag zware gesprekken gehad en er gaan er nog vele volgen..maar ik ben er klaar voor..klaar om de volledige verantwoordelijkheid te nemen en nu eerst keihard aan mezelf te gaan werken. ik moet me eerst helemaal resetten en van mezelf leren houden en weer helemaal vanaf de grond mezelf opbouwen. de kindjes gaan in de tussentijd bij hun vader wonen..het kan vanaf nu alleen nog maar beter gaan met ons allemaal. ik neem mijn moeder helemaal niks kwalijk zij kon er ook niks aan doen. ik heb de allerliefste mama van de hele wereld en ik had haar voor niks en niemand in de wereld willen ruilen. ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb..maar dat kan me niks schelen..laat mij al die pijn en verdriet maar voelen.. ik heb het er heel erg graag voor over om voor mijzelf mijn kinderen en mijn vriend een prachtige toekomt op te bouwen..dat gaat zoizo gebeuren..want nu is mijn tijd om te leren.. groetjes van agnes