Zelfrealisatie, wat is dat?

Ik weet het, het klinkt bizar. En voor ons denken is dat ook zo. 'Hoe bedoel je? Geen Zelf', hoor ik je dan denken. 'Ik denk toch?'

Ja, je denkt, maar Jij bent niet dat denken. Dat is in wezen niets anders dan een chemische reactie in je hersenen. Het is niet wie je bent. 'Maar ik heb toch een lichaam?' Jawel, je hébt een lichaam, maar bén jij dat lichaam of ben je meer dan dat? 'Ja maar, het is toch tastbaar?' Yep, totaal tastbaar, maar maakt dat lichaam jou tot wie je bent of is dat het voertuig waar Jij in huist tijdens dit leven. 

'Ok, maar ik heb toch gevoelens?' Hetzelfde geldt dus voor gevoelens. Gevoelens en emoties zijn een beleving. Het is niet wie je bent. Als je dit jezelf realiseert, dan ben je bezig met zelfrealisatie.

Wij mensen zijn in essentie puur bewustzijn. We kunnen kijken naar onszelf. Ons lichaam, onze emoties en gedachtes brengen een scale van chemische reacties op gang, waardoor wij in het algemeen beheerst worden. Door die gedachtes, door die emoties.

Hoe meer je je dit bewust bent, des te meer je doordrongen raakt van wie jij bent. Vanuit het bewustzijn bekeken is er nooit iets aan de hand. Dat te zien en te weten geeft een innerlijke rust en dat noemen ze wel verlichting of zelfrealisatie. Je realiseert je dan wie jij in wezen bent. Dan hoef je niet meer mee te gaan met elke gedachte van de mind die in het algemeen met veel angsten in een overlevingsstructuur zit.

Het kan zo maar zijn dat je dan in een stilte terecht komt. Een stilte die zó groots is, dat er geen woorden meer zijn Dat is puur bewustzijn. Zo ontroerend liefdevol, zo alles omvattend.