Mijn hartje was als klein kind al gebroken. Ik begon mijn leven namelijk in een kindertehuis en dat is geen goede plek voor zo'n gevoelig en teer wezentje. Daarna kwamen er nog meer ervaringen van afwijzing en onderdrukking bij waardoor ik mij niet geliefd en onveilig voelde. Al die ervaringen vormde mijn persoonlijkheid en daar had ik op een volwassen leeftijd veel last van.
Ik was bang en angstig en met een gesloten hart, smachtend naar liefde en erkenning, ging ik door het leven. Dat de mannen waar ik op viel, altijd voor een vriendin of zus kozen, dat was bijna logisch.
Dat ik uiteindelijk toch iemand wist te vinden, die mij na 7 jaar weer verliet, tja, dat was ook niet zo vreemd. Ik voelde mij een afhankelijk wezen en mijn grootste angst van dat moment, om in de steek gelaten te worden, werd dus waarheid.
BAM, mijn hart sloot zich nog meer en ik vertrouwde niemand meer. Inmiddels ben ik alweer vijf jaar super gelukkig met mijn nieuwe lief. Dat komt niet door hem, maar doordat ik eerst mijn hart heb geopend en daarna kwam hij in mijn leven. Niet meer afhankelijk en smachtend naar liefde. Nee, ik sta op mijn eigen twee poten in mijn kracht. Hierdoor is mijn leven compleet anders dan voorheen.
Dit wat ik nu beleef maakt al mijn ervaringen van pijn, verdriet, onderdrukking, ontkenning en misbruik helemaal goed. Ik ben veilig en mijn hart is open. Ennuhhh... ik ben net als jij, dus dit is ook voor jou mogelijk.
