Grenzen stellen

De zomer komt eraan maar het voelt op dit moment nog niet zo. Het is vijf graden als ik dit schrijf. Zo is het ook vaak als je lang in een dip hebt gezeten, dan weet je dat er iets nieuws gaat komen (want zelfs een dip duurt niet eeuwig voort), maar het voelt dan nog niet zo.

Als je dan weer in de lift zit, dan ben je de dip zo vergeten. Zo is het met alles, van licht naar donker, van eb naar vloed. Zo zit ik momenteel in de expansie en de ruimte, van volheid naar ruimte. Mijn huis werd, na de week van Brandon Bays, te benauwd door alle spullen die ik had en ik ben woest gaan opruimen. Nieuwe kasten en een heel groot bureau maken dat alles er nu weer anders uitziet. Nu heb ik ruimte.

Grappig, als er iets binnen in je verandert dat dat dan ook direct effect heeft op je omgeving.

Ik denk dat de meeste zelfstandigen dat probleem wel kennen. Hoe blijf je trouw aan jezelf, aan jezelf die ook rust en ontspanning nodig heeft. Het maar door gaan heeft uiteraard ook te maken met grenzen stellen. Ik heb een soort slavendrijvertje in mij dat maar doordrukt. Ik zie het, ik laat het gebeuren en ik kijk welke stappen ik kan nemen om het te veranderen. Ik keur mijzelf in ieder geval niet af, want dat maakt het alleen maar erger. Sommige ingeslepen patronen zijn taai om te veranderen en daarin accepteer ik mijzelf volledig. Perfectie zal ik nooit bereiken, en ach wie wel???

Omdat alles heen en weer gaat, ga ik ervan uit dat ik nu, na een periode van drie maanden heel hard bezig te zijn geweest, mijzelf meer rust gun. Ik heb in ieder geval alle condities hiervoor geschapen.

Ieder mens heeft grenzen, maar niet iedereen luistert daar tijdig genoeg naar.  Toch is grenzen stellen essentieel! Er zijn genoeg mensen die het niet doen. Ze worden ziek en/of ongelukkig, want ze zijn altijd bezig met de buitenwereld om anderen te behagen en ze lopen zichzelf dan voorbij. Zo ontstaat de burn-out en diverse andere klachten. Het pijnlijke is tegelijkertijd dat ze vaak niet krijgen waar ze naar verlangen, simpelweg omdat de leegte van waaruit ze handelen ontstaan is in het verleden. Dat gat kan op deze wijze door maar te pleasen en te pleasen, niet gedicht worden.

Het gat van de leegte of het verlangen naar goedkeuring kan wel geheeld worden, maar ten alle tijde begint dat met jezelf. Dat doe je dan door jezelf goed te keuren, en door jezelf te geven wat je nodig hebt. Jij bent dan nummer één!

We stellen soms onze grens niet, omdat we bang zijn voor afwijzing. Daarmee wijs je dus jezelf af. Je laat angst (van het kind) prevaleren en je ziet even niet de volwassen man of vrouw die je bent. Kijk wat jij wilt en geef het aan. Het klinkt zo simpel en zo simpel is het ook. Op het stellen van jouw grenzen.

Mahatma