Je zal er maar last van hebben...
- Dat je vasthoudt aan het oude leven dat je niet meer dient.
- Dat jouw angst je ervan weerhoudt je dromen te leven.
- Dat je je best doet om geliefd te zijn, en je daarvoor constant aanpast, terwijl je vergeet wie jij echt bent.
- Dat je eigen mind in je koppie tettert en je dat nog steeds gelooft.
- Dat je je inhoudt en niet echt jezelf durft te zijn uit angst voor afwijzing.
- Dat het voelt alsof je vader, moeder, leraar of vroeger klasgenootje nog steeds de touwtjes in handen heeft.
- Dat je eigenlijk wat wilt zeggen maar je slikt het toch maar in, want wie zit er nou op te wachten?
Herken je een of meerdere van deze punten?
