Ik bleef zeggen dat hij niet mijn partner voor de rest van mijn leven was en ik koos ervoor om in het moment te leven. In het hier in nu hadden we het goed samen, als maatjes in de liefde. Voor hem klopte hetgeen we samen hadden ook en dat was super. Op deze wijze was er vrijheid voor ons allebei en we leerden van elkaar. Ik leerde om mijn grenzen te stellen, om trouw te zijn en blijven aan mijzelf. Om te voelen wat ik wel en niet wilde en dat direct te uiten. Dit waren zo mijn obstakels in vorige relaties geweest.
Dit alles ligt inmiddels alweer jaren achter. Het was een mooie periode waar ik graag naar terug kijk. En nu is het anders en ben ik minstens zo gelukkig. Al weer bijna drie jaar alleen onderweg met heel veel lieve mensen om mij heen. Mijn hart is heel en het intense verlangen dat ik zo goed vanuit het verleden ken, is verdwenen. Ik ben simpelweg een gelukkig mens. Wat de toekomst brengt weet ik niet. We zullen het dag per dag, uur per uur gaan beleven.