Je verlangt zo naar liefde. Naar die vent of vrouw die gewoon thuis naast je op de bank zit en zegt dat jij de beste, de leukste en de liefste bent. Snik, helaas... die mopperpot naast je ziet je vaak niet staan en laat duidelijk blijken dat alle ellende van de wereld door jou komt.
Je verlangt ernaar om gezien te worden en erkenning te krijgen in je werk. Je verlangt naar centen op je bankrekening en dat elke dag de zon schijnt.
Daarvoor in de plaats voel je je alleen (ook al heb je misschien wel een aardige relatie) en is die liefde soms ver weg.
Je doet zo je best en denkt met regelmaat 'wat doe ik toch verkeerd', waarom ben ik niet goed genoeg...
Natuurlijk ben je al lang goed genoeg, maar dat weet je volwassen brein nog niet. En ja, dat is dus een dingetje.